Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze sprawuje nadzór nad całą siecią górskich szlaków turystycznych, która w Sudetach, Karpatach (łącznie z Tatrami) i Górach Świętokrzyskich liczy łącznie około 9.000 kilometrów. Zunifikowany system i metodyka znakowania naszych szlaków w górach obok prawideł na Słowacji i w Czechach stanowią najlepszy w tym względzie wzorzec na skalę europejską. Znak szlaku turystycznego to dwa paski koloru białego przedzielone paskiem koloru czerwonego, niebieskiego, zielonego, żółtego lub czarnego o wymiarach 9 x 15 cm. Szlaki turystyczne w poszczególnych kolorach tworzą określone ciągi logiczne, przy czym są trzy szlaki główne, wiodące przez całe grupy gór (w kolorze czerwonym): Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza, Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego i Główny Szlak Świętokrzyski im. Edmunda Massalskiego. System powyższych znaków uzupełnia urozmaicona infrastruktura informacyjna, a więc: drogowskazy, słupy lub słupy ozdobne ze schematami lokalnych sieci szlaków oraz wielkoformatowe stanowiska z powiększonymi wycinkami map turystycznych.

Tak zorganizowana strukturalnie sieć szlaków, uzupełniona specjalistyczną literaturą (przewodniki, mapy), pozwala turystom efektywnie i bezpiecznie poruszać się po górskim terenie w Polsce. Prace znakarskie prowadzą 42 Oddziały PTTK w Polsce i w zasadzie w cyklu 3-letnim konserwacjom podlega cała sieć znakowanych szlaków.

Centralną komputerową kartotekę szlaków górskich prowadzi Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej na bieżąco uaktualniając jej dane w miarę wszelkich zmian zachodzących w terenie. Dysponujemy możliwością sporządzania wydruków z danymi na temat szlaków. Ośrodek dysponuje również aktualnymi danymi o bazie górskiej PTTK (adresy, telefony) – jednak bez możliwości informacji o cenach usług, których ustalanie pozostaje w bezpośredniej gestii dzierżawcy każdego z obiektów. Pomimo dominującego zainteresowania miłośników „białego szaleństwa” przede wszystkim narciarstwem przykolejkowym – PTTK dysponuje ponad 300 kilometrami turystycznych szlaków narciarskich (Beskid Mały, Beskid Żywiecki, Gorce, Beskid Sądecki) w Beskidach Zachodnich, a ich kojarzenie z dużą rozmaitością wyciągów i kolejek pozwala na łączenie narciarstwa przykolejkowego z górską wędrówką na nartach lub z narciarstwem śladowo-biegowym.